Weer Thuis

Onze laatste 2 dagen hebben we doorgebracht op Chaminuka. Het ligt op een uurtje rijden van Lusaka en een half uur van de luchthaven. Een ideale plaats om als laatste stop te dienen. We vermaken ons prima. De ochtend doen we een wandeling. Onze gids is wederom Moses. De vorige keer gaf ik aan dat hij wat te dicht bij me kwam zitten en dat ik dat niet op prijs stelde. Hij lijkt dat vergeten en gidst weer vol enthousiasme net als de vorige keer.
De boottocht doen we met de nieuwe boot. De kaasproeverij doen we na de middag met een engelse piloot. We hebben een gezellige laatset dag en kunnen ons rustig voorbereiden op de lange thuisreis. Je bent toch altijd weer 24 uur onderweg. Dat is toch een van de minder leuke bijkomstigheden van hier zijn.
De heer Chichembele heeft ervoor gezorgd dat ook mijn loodzware koffer uit Lusaka is gebracht. We zagen de mensen denken: wat heeft ze toch in dat koffer zitten. We pakken de laatste avond nog de koffers om. De volgende ochend is het meteen na het ontbijt uitchecken (duurt tenminste weer een half uur) en wegwezen.
Onze vlucht is voorspoedig en op 14 april eindigt dan mijn avontuur in Zambia.
Ik heb een geweldige tijd gehad die ik voor geen goud had willen missen. Een mooi land, vriendelijke mensen en een werkomgeving met veel uitdagingen. Als ik nog eens de gelegenheid krijg wil ik zeker nog eens terug. Voor jullie als volgers eindigt hier mijn verhaal. Dank voor de belangstelling en jullie enthousiaste reacties. Jullie hebben er mede voor gezorgd dat ondanks dat ik me op ruim 7000 km afstand bevond toch jullie nabijheid heb kunnen ervaren. Mijn dank!!

Janny

de laatste dagen bij Zanaco

Maandag is mijn laatste weekje bij Zanaco begonnen. Ik ben erg druk om het concept proces voor de scheme loans op te leveren. We hebben nog een erg goede meeting op maandag. We ronden de laatste stappen af. 's-Avonds nog even de laatste zaken uitwerken.

Voor dinsdag hebben we nog de laatste project vergaderingen gepland. Het helpt Maarten om te zien hoe het gaat, dan kan hij er wat inkomen. Op mijn laatste werkdag plannen we om taart te eten. Een van de medewerksters van krediet administratie heeft een forse taart gebakken. Maarten en ik trakteren samen. Uiteindelijk allen samen taart eten, het voelt bijna als thuis. 

S middags heb ik gepland om buiten de stad te gaan voor lunch. De middag eindigde wat anders dan ik me had voorgesteld. Bij terugkomst komen we vast te zitten op Independence Road. We doen over 1 km 1,5 uur. Dat terwijl ik het in 6 minuten zou kunnen hardlopen. Ik zit mezelf op te vreten in de auto. Ik had mijn laatste middag bij Zanaco me heel anders voorgesteld. Ze zijn op een andere plek in de stad aan het werk, en vervolgens zit de hele stad vast. Er zijn toch weinig goede wegen, een heel probleem, vooral voor een economie die groeiende is.

Een laatste meeting met Tom mijn opdrachtgever. Hij is gelukkig erg tevreden over de voortgang die ik de laatste periode met het project heb geboekt. Helaas zit om 18.00 uur mijn werkdag er nog niet op. Ik moet thuis de notulen van de projectboard nog uitwerken. Eten en daarna natuurlijk nog inpakken. Uiteindelijk liggen we om half 12 in bed. Een dag van afscheid, handjes schudden en hopen dat ik de mensen in de toekomst nog eens zal zien.

De volgende morgen afscheid van het appartement: onze housekeepster Charity en de wasvrouw Beauty draag ik over aan Maarten. Hij komt in mijn appartement.. Een laatste handruk aan mister Mexx. Met weemoed neem ik afscheid. Zoals Frank goed verwoorde, het is een echte thuis voor me geweest gedurende mijn verblijf in Lusaka Op naar Livingstone voor een weekje vakantie.

Livingstone

Onze Zanaco driver brengt ons naar Livingstone. Het hotel wat ik geregeld heb ik luxe en het weer is stralend. We gaan er een ontspannen verblijf van maken. Na een lunch bij het zwembad gaan we eerst onze excursies regelen. We beginnen die middag met een sunset cruise. We maken in een bootje een mooie tocht over de Zambezi rivier. We zien weer allerlei beesten zoals een kleine krokodil en hippos. We genieten van de mooie luchten, al is de zonsondergang niet op zijn mooist, omdat het nogal bewolkt is. Echter onder het genot van een wijntje op de boot, mag dat de pret niet drukken. We stoppen op het eiland voor een snak. Uiteindelijk worden we bij het Royal Livingstone afgezet. Het eten s-avonds blijkt buffet te zijn. We gaan op zoek naar een ander restaurant want een buffet is nu te veel van het goede.

De volgende dag beginnen we vroeg met de wandelsafari. We worden naar het park gebracht en vervolgens gaan we in het Mosi a Tunya park wandelen. We beginnen met de gebruikelijke koffie en cake. Er wordt wel erg goed voor de dikbetalende toeristen gezorgd. We zien weer veel wild. Giraffen, zebra's, impala's en veel verschillende vogels. Het blijft allemaal even spectaculair. Ons uiteindelijke doel is het vinden van een witte neushoorn. De scout houdt contact met zijn maatjes in het veld. Ze geven aan dat er twee gespot in in het park. Ondanks dat we een wandelsafari doen gaan we met de jeep verder het park in achter de neushoorn aan. Omdat deze permanent bewaakt worden is het vinden niet zo heel erg moeilijk. We zien uiteindelijk twee mooie exemplaren. Zambia heeft er nog zeven over en is er erg zuinig op.

Natuurlijk staat vanochtend ook een bezoek aan de Falls op het programma. Ik heb Frank al gewaarschuwd voor een nat pak. Hij trekt een korte boek aan en zijn watervaste teva's. We gaan samen knif's brigde over. En inderdaad, het kan altijd nog erger. De vorige keer was ik nat, maar nu was er nog meer water. Het kan erg variëren per keer. Zelfs de paden onder de boven waren een waterballet. Ik heb mijn onderwatercamera gebruikt om foto's te maken.

De middag start om 14.00 bij het activiteitencenter. We worden opgehaald voor een helicoptervlucht boven de Victoria Falls. We zien erg uit naar dit vluchtje,omdat onze ervaring eerder met dergelijke vluchtjes geweldig is. Ik mag naast de piloot in de helikopter zitten. We stijgen op en vliegen naar de Falls toe. Vervolgens maken we een spectaculaire duikvlucht de Gorge in. Het is geweldig om onderin de kloof te vliegen vlak boven het water. We stijgen weer uit de kloof op en maken nog een paar rondjes boven de Falls. Het is geweldig mooi om ze van bovenaf te zien. Je krijgt een mooi overzicht en we zien het nu ook van de Zimbabwaanse kant. Tijdens ons vluchtje is ook een video gemaakt. We besluiten hem toch te kopen, ook al heeft Frank al opnames gemaakt.

We zijn ruim op tijd om aan het eind van de middag naar het sunset dek van het Royal Livingstone te gaan en te genieten van de zonsondergang. Deze keer is hij mooier dan gisteren. In de geest van Livingstone drinken we een Mojito. De avond brengt ons een lekker buffet van de Zambezi Sun. Het is moeilijk om te kiezen tussen al dat lekkers.

De volgende dag staan we vroeg op om te genieten van de zonsopkomst bij de Falls. We hebben niet veel tijd, omdat we om half 8 klaar moeten staan om te vertrekken naar Chobe National Park in Botswana. Dit park staat bekend om de grote kuddes olifanten. De grensformaliteiten nemen gelukkig niet al te veel tijd in beslag. We gaan de grensrivier over bij een punt waar 4 landen bij elkaar komen, Zambia, Zimbabwe, Botswana en Namibië. Geen brug maar weer een primitief pondje, waar zware vrachtwagens over heen moeten. We beginnen de ochtend met een boottocht. Natuurlijk weer na de gebruikelijke koffie met cake. De boot is comfortabel en de beesten geweldig. We zien veel nijlpaarden ook veel beesten die bij de rivier komen drinken. Een rustige boottocht over een brede rivier. Na de uitgebreide lunch komt het klapstuk van de dag. We gaan met een gamedrive het chobe park in. We zien onze eerste leeuw en een hele kudde olifanten. Beiden zijn erg indrukwekkend. De leeuw is op jacht naar een kudde impala's het lukt haar deze keer niet om er een te vangen. De olifanten zijn gaan drinken in de rivier. Vervolgens nemen ze een zand bad tegen de insecten. Ook zijn er diverse jonge olifanten bij de kudde. Indrukwekkend om zoveel olifanten bij elkaar te zien. Door de vele olifanten in het park heeft het park veel dode bomen. Dit geeft het park een heel eigen aanblik.

Bij het verlaten van het park nog een hele kudde buffalo's Het is geweldig om ook die in zo grote getale te zien.

We worden na de terugkomst afgezet bij het sunset dek van Livingstone. Een geweldige zonsondergang gaat weer aan ons voorbij. Het avondeten slaan we een keer over, na zo'n geweldige lunch.

De volgende ochtend gaan we weer vroeg op pad voor de zonsopgang. Gisteren hebben we uitgevonden dat het vanaf 7 uur erg mooi wordt met regenbogen boven de Falls. Omstreeks half 7 verlaten we ons hotel voor de zonsopgang. Hij is inderdaad erg mooi. Het ochtendlicht geeft mooie regenbogen boven de Falls. Zelfs bijna een die helemaal rond loopt.

Daarna het ontbijt in ons hotel. We maken kennis met weer een nieuw beroep in Zambia. Dat van apen wegjager. zebra oppasser, hotelontvangstdanser, lunchtrommelaar, lampenschijner op een gamedrive, wacht die met je meeloopt in de avond tegen de nijlpaarden etc.etc.... Beroepen waar je in Nederland niet op zou komen zijn hier de gewoonste zaak van de wereld. De mensen verdienen weinig, dus bij lodges en hotels worden mensen ingehuurd voor dergelijke belangrijke taken. Natuurlijk heb je ook nog de gewone koks, drivers en schouts, maar die staan hoger op de hiërarchische ladder.

Na het ontbijt nog even een laatst keer terug naar de Falls. We lopen naar de boiling pot onder in de Falls het water komt daar in een groot aantal draaikolken bij elkaar en verdwijnt vervolgens in de kloof. Een schitterend in indrukwekkend gezicht. Ook he pad er naartoe is fraai. Door de permanente vochtigheid is er eer weelderige tropische plantengroei. Dat maakt ook de wandeling er naar toe tot een aangenaam vermaak.

We gaan met de taxi naar de luchthaven. Zoals altijd weer het standaard praatje met de taxidriver. Waar je vandaan komt. Hoe je Zambia vind en of het je eerste keer in Zambia is. Altijd als ik vertel dat ik bij Zanaco heb gewerkt is het ijs gebroken. De mensen zijn trots op 'hun' Zambiaanse bank, al versafschuwen ze de rijen voor de ATM's. Onze vlucht gaat van Livingstone, naar Lusaka Naar Mfuwe. Het gaat tegen de verwachting voorspoedig. We hebben maar 20 minuten overstaptijd volgens het schema, dus ik maak me vooraf enigszins ongerust of dat wel goed gaat komen. Zeker omdat we zelf onze koffers opnieuw moeten inchecken. Maar het is alsmaal zo klein hier dat we uit het ene vliegtuigje stappen (20 man) en het vliegtuigje wat er naast staat is voor onze vervolg vlucht.

Precies op tijd komen we aan in Mfuwe. Met paraplu's stappen we uit het vliegtuig, want het regent en het lijkt er niet op dat het voorlopig gaat ophouden. Met onze chauffeur rijden we naar de lodge. Een paradijsje op aarde waar we vriendelijk worden ontvangen met thee en cake. We kunnen nog mee voor de avondgamedrive. Een chauffeur brengt ons naar de plek waar we aansluiten bij een thais gezin wat net een ontmoeting met een jachtluipaard achter de rug heeft. Het jachtluipaard had net een impala gevangen en had het bloed nog aan zijn kin zitten aldus de foto. Wij hebben het jachtluipaard helaas gemist en zijn er ondanks 4 gamedrives zoeken ook geen meer tegen gekomen.

Steve onze driver en scout deed erg zijn best, maar het mocht niet meer lukken. Wel zijn we inmiddels heel veel bijzondere beesten tegen gekomen, waarvan ik het bestaan tot nu toe niet had vermoed. Natuurlijk de gewone giraffen, olifanten, zebra's nijlpaarden (zelfs bij onze voordeur) en impala's. Maar ook bushbaby, hare (lijkt op konijn), squirrel, (slender) mongoose, spotted genet, spotted hyaena, suricate (stokstaartje) warthog, wildebeest, waterbuck, buffalo etc. Daarnaast nog vele vogels, waarvan ik niet een heel lijstje zal maken. De dag begint steeds vroeg. Om 6.30 uur in de auto en vervolgens 4 uur kijken. We eindigen met een geweldige lunch in de bush vlak bij de rivier. Een echte verassing. 's-avonds een gamedrive die eindigt als nachtdrive. Met een lamp wordt er naar actieve nachtdieren gezocht die we dan ook vinden, met uitzondering van het jachtluipaard. We zien nog wel een leeuwin, die rustig op haar rug ligt te slapen. Ze rolt af en toe om, maar lijkt zich absoluut niet druk te maken over onze aanwezigheid.

Na twee dagen genieten maken we weer de terugreis naar Lusaka. We zitten met vier personen in het vliegtuig. Het toeristenseizoen moet nog beginnen. We worden weer netjes opgehaald van de luchthaven. Het valt me tot nu toe niet tegen van Zambia. De reserveringen kloppen en ook de transfers zijn meestal ok. Ik heb wel altijd kort van te voren nog even een check gedaan. Zelf mijn koffer staat op onze laatste bestemming: Chaminuka.

Frank aangekomen in Zambia

Het is eindelijk zover. Frank is gearriveerd in Zambia. Gelukkig liep zijn reis voorspoedig. De chauffeur stond voor hem klaar en alles ging volgens plan. Nadat hij van de luchthaven werd opgehaald zijn we samen naar het appartement gegaan. We hebben samen in het geluncht en rustig even bij gepraat. Daarna weer even naar de bank om te werken. De avond zijn we natuurlijk lekker samen uit eten geweest. Het is een drukke week. De woensdag was mijn afscheidsfeestje. Natuurlijk heb ik mijn Zambiaanse dress aangedaan. Toespraken van Tom, Gerrit en natuurlijk ikzelf.

Het was erg gezellig en ik werd overladen met kado-tjes. Ik heb inmiddels nog een Zambiaanse dress gekregen: een echte Zanaco dress. Ik scoor daar vrijdag veel complimenten mee.

De volgende avond heb ik Carolijn en Richard uitgnodigd. Ook is donderdag Maarten mijn opvolger gearriveerd. Ook hij is van de partij om inmiddels mijn bekende lasagne te proeven. Frank heeft vanmiddag de boodschappen gedaan, samen met Maarten om hem ook wegwijs te maken. Ook heeft hij mister Pyry voorgesteld.

Vrijdagavond is het ook weer Nederlandse avond. Inmiddels mijn laatste keer. Maarten en Frank kunnen er ook mee kennismaken. Na de tijd weer eten bij de Thai.

Zaterdagochtend tijd voor het weekend ritueel. Frank kan nu ook kennismaken met hoe dat gaat. Uitslapen, rustig ontbijten, koffertje pakken en omstreeks half 10 vertrekken we. Ons doel vandaag is Kanyemba Lodge in de Lower Zambezi. De chauffeur is aan de late kant, maar het blijft Zambia.

Na een voorspoedige tocht komen we op een fraai plek aan. We zwemmen in het kleine zwembad met uitzicht over de Zambezi. Een echt fraaie plek om te relaxen. De sunset cruise is weer geweldig. We zien weer vele hippo's en olifanten. De ondergaande zon is fantastisch. Met een lekker drankje genieten we van de mooie rivier. Het eten is ook weer genieten.

De volgende ochtend worden we met koffie en thee gewekt voor de kano tocht. Het is absoluut geen straf om om 6.15 uit je bed te komen op zondagochtend voor een kanotocht. We hebben weer een schitterende tocht. Deze keer hoeven we niet te peddelen als we niet willen. Het enige spannende moment is een nijlpaard die ineens uit de bush het water in schiet.

Na de lunch nog weer even zwemmen en terug naar 'huis'. Frank kent nu ook het relaxte weekend gevoel, en hij past zich snel aan. Met een licht kleurtje komen we terug in het appartement. Morgen zullen mijn laatste dagen beginnen. Nog veel te doen, om alles af te krijgen.

Laatste weekend in Lusaka

Vrijdagavond heb ik mijn eerste afscheidsfeestje gehad. Ik had de MT leden van Zanaco uitgnodigd voor een etentje. Erg gezellig hebben we bij Malin zitten eten. De wijn was erg lekker en natuurlijk niet te vergeten de Zambiaanse Pepper Steak.

Vervolgens mijn laatste weekend in Lusaka. We hebben geen grootste plannen, maar hebben uiteindelijk een uitnodiging van een collega gekregen om het bedrijf van haar vader te bezoeken. Het bedrijf is een slachtbedrijf en een vleesverwerkend bedrijf gecombineerd met een boerderij. We starten bij een van de winkels. Het is voor Zambiaanse begrippen een erg schone winkel met vriendelijk personeel. Vervolgens gaan we Lusaka uit en gaan naar de fabriek. We zien hoe het slachtproces verloopt. Gelukkig is het zaterdag en lopen er geen beesten aan die geslacht moeten worden. De karkassen kan ik redelijk goed zien, maar het slachtproces is net een stapje teveel. Het is er netjes en schoon in het abboitoir. We zien hoe het verwerkt wordt tot worst en hammen. We moeten uiteindelijk witte jassen en laarzen aan. Alles gaat gekoeld te werk.
Het complex is zelfvoorzienend en het water wat gebruikt wordt zuiveren ze zelf en hergebruiken ze weer. De schorten worden gewassen en alles zit er schoon en fris uit.
Later bezoeken we de boerderij. Een mooie plek met ruimte voor zo'n 400 dieren. De beesten worden gemest tot dat ze niet meer aankomen. De stallen zien er bijna Nederlands uit. Ook in mijn fotoclub tijd heb ik diverse boerderijen bezocht. Behalve dat het heel andere beesten zijn (diverse rassen) lijkt het gewoon wel een Nedserlands boederij.
Na het bezoek krijgen we een lekker bakkie Nederlandse koffie. De eigenaar van het bedrijf is een Nederlander die getrouwd is met een Zambiaanse. Het is weer even vertrouwde koffie, wat anders dan de poederkoffie die hier normaal gemaakt wordt.
We gaan samen naar de toeristenmarkt in Lusaka. Die wordt een keer per maand gehouden. Ik koop wat assesoires voor bij mij Zambiaanse jurk. Daarnaast ook een 'kleine' hippo. Ik ben benieuwd of hij in mijn koffer gaat passen.

De rest van de dag breng ik thuis door. De worst die we hebben meegekregen bak ik aan. Prima eten, maar een beetje aan de veel. Wat ik over heb geef ik aan Charity mijn poetshulp. Hier wordt geen eten weggegooid, wat je over hebt geef je aan je hulp of was dame.
Zondagochend loop ik in mijn eentje een harloop rondje. Met de walkman ongeveer 45 minuten in een rustig rempo. Het is niet zo warm als vorige keer, en het tempo bepaal ik zelf. Na een frisse douce en een gezamenlijk kopje koffie gaan we naar Arcades voor lunch en boodschappen. Komende dinsdag komt Frank, en ik zie er naar uit om hem te verwelkomen. Ik koop alvast wat lekkers.
Afgelopen week zijn ook nog wat colleg's van Rabo development aangekomen. Ik help ze op weg en neem ze mee voor een lunch. We eten gezamenlijk bij mij in het appartement. Ook zondagavond samen een hapje eten bij Gerrit.

Roddels

Op het werk ben ik inmiddels aardig ingeburgerd. Mensen groeten je allemaal als je door het gebouw loopt. Zoals de amerikanen altijd zeggen, goodmorning how are you? zonder af te wachten wat het antwoord is In Zambia is dat ook erg gebruikelijjk. Ik merk ook dat ik inmiddels aardig wat afpraat in het Engels. ik moet nog steeds in mijn hoofd af en toe naar woorden zoeken, maar in de financiele termen weet ik me inmiddels aardig te redden. Ik voer flinke discussies over de processen in het Engels, iets wat ik me vooraf niet goed kon voorstellen dat het me goed af zou gaan.
Donderdag was de dag van de roddels. Zondag heb ik een collega geholpen met een fotoshop lesje. Hij was die middag hier en ik heb hem diverse bewerkingen voor gedaan in fotoschop. Enthousiast ging hij naar huis. Voor mij ook een voldaan gevoel. Afgelopen dinsdag kwam het droevig bericht dat zijn vrouw was overleden. Erg onverwacht, pas 38 jaar. Zijn vrouw was ook Zanaco collega. Op vrijdag was de begrafenis. Een erg stille dag op de bank. Een andere roddel op die dag was een collega die vermoedelijk fraude had gepleegd. Hij had een key functie op IT gebied en toegang tot systemen om trucen uit te halen. Mensen kunnen hier toch blijkbaar erg in geldnood zitten zodat ze tot dergeljke dingen komen. Je verwacht het niet van je collega's.

Inmiddels ben ik begonnen met de voorbereidingen voor mijn laatste weekje vakantie. Frank zal er dan ook zijn en we gaan samen ook nog de Falls bezoeken en naar een van de wildparken.
Zaterdagochtend als eerste hardlopen. De traditie die ik in Nederland heb om het weekend met hardlopen te beginnen heeft zich hier ook ontwikkeld. Om 7 uur gaan we weg om een rondje Arcades te maken. Ik vind het zwaar. In het begin lopen we in de schaduw, maar het 2e deel van ons rondje loop ik in de volle zon. We lopen ongeveer 12 km, maar het voelt erg zwaar. Doordeweek loop ik op de loopband in het fitness centre, maar in het weekend buiten is toch erg genieten.
Ook het afgelopen weekend zijn we weer op pad geweest naar een wildpark. Deze keer was het de lower Zambezi. We zaten op een mooi punt met een schitterend uitzicht. De Kafue rivier en de Zambezi komen daar op een kruispunt bij elkaar. We hebben een sunset bootcruise gedaan. Het was weer een bijzondere gebeurtenis. Olifanten die zichzelf aan de rand van de rivier een bad geven. Met de slurf water tanken en over rug en buik sproeien. Vervolgens een drietal olifanten die de rivier oversteken en vervolgens aan land gaan. Wederom een bijzonder mooie zonsondergang en niet te vergeten weer de (volle) maan die opkomt. Het silhout van de olifant op de voorgrond en de opkomende maan op de achtergrond.

Het was wel erg vochtig en warm in dat gebied, het viel niet mee om te slapen in een tenthuisje. Vooral als je vlak voor je naar bed gaat in de ogen van een kleine rat kijkt, die niet eens haast maakt om weg te komen. Ook zitten rond het huisje een hele apenclan, die redelijk wat kabaal maken. Gelukkig heb ik mijn klamboe bij, wat mij altijd wel het gevoel geeft dat ik beschermt zit ingepakt.
De volgende dag hebben we afgesproken  om te gaan kanoen. Ik zit om zes uur in de ochtend al met mijn leesboekje voor mijn huisje. Ik lees het boek van een Belg die door Afrika van noord naar zuid trekt. Ik heb het van mijn collega's gekregen. Ik herken veel dingen in het boek zoals 'Yes Boss'. Voor veel mensen ben ik mama.
Kanoen is geweldig tussen de Nijlpaarden en krokodillen. Ze kijken je van een afstandje aan met de oortjes omhoog. Zolang je maar niet te dicht in de buurt komt wanen wij ons veilig. Gelukkig is en een begeleider mee, die af en toe wat harder peddelt als we bij een nijlpaard in de buurt komen. We komen langs diverse eilanden met veel vogels. Ook zien we mensen die in de rivier hun was doen en zelf ook een beurt krijgen.
Omstreeks 15.00 uur weer tijd om terug te gaan.
 Om terug te gaan moeten we met een pontje varen naar de overkant. Gisteren was die buiten gebruik en werden we door de boot van de lodge opgehaald. Vandaag heeft Chris onze driver de oversteek wel kunnen maken. Vervolgens is er na hem een grote tankauto overgezet die bij het afrijden van de pont is blijven steken. We hebben uren oponthoud en staan te kijken hoe een mega trekker de vrachtwagen eruit wil trekken. Ze krijgen de trekker niet in zijn achteruit en uiteindelijk doet ook de starmortor van de trekker het niet.het pontje wordt uiteindelijk een vijftal meters verplaatst en wij kunnen vertrekken. We komen uiteindelijk wel in het donker aan. Geen luie zondagavond meer, maar vrij snel naar bed omdat het al laat is.
Ik krijg nog een hartverzakking als ik mijn fototas in de Zanaco auto laat staan. Gelukkig wil de driver nog wel even terugkomen om mij alsnog mijn camera en laptop te bezorgen. Nog even skypen met Frank, er is een nieuwe internet verbinding, hij moet sneller zijn. In ieder geval weer even contact met het thuisfront. Zambia gaat nog niet vervelen.

Weekend Lusaka

Deze keer geen grootse plannen voor het weekend. Behalve een afspraak om morgen op pad te gaan voor een Afrikaanse jurk met Francisca heb ik niet veel plannen. De verwachtingen voor het weer zijn ook niet al te best. Gisteren tijdens het kopen van de stof voor mijn jurk, werden we al verrast door een bui. Ik bel natuurlijk weer mister Pyry onze taxidriver om naar de compound te gaan. Mateo Police voor de Otis supermarkt is het punt waar we afspreken. Lusaka heeft verschillende buitenwijken waar veel mensen wonen. Deze buitenwijken zijn landelijk gelegen gebieden, met ieder hun eigen markt, kerken en gemeenschappen. In de markt van Mateo zit het kleermakertje waar ik moet zijn. Samen met Francisca zoek ik een patroon uit en wordt ik de maat genomen.

Zodra we klaar zijn breekt buiten de bui los. Het komt met bakken uit de lucht. Gelukkig heb ik Pyry gevraagd om te wachten. We vluchten dan ook snel de taxi in om naar het huis van Francisca te rijden. Het is de moeite waard te zien hoe een 'gewone' Zambiaanse woont. Ze heeft een prima huis, maar in onze ogen is het toch erg eenvoudig. Ondertussen veranderd de omgeving met de wegen in een modderpoel / rivier. Het water stroomt over de weg, en de kinderen spelen in de plassen. Het is vandaag internationale jeugddag. Zoals dinsdag zijn er weer allerlei marsen gepland, maar daar zal gezien de regen niet veel van terecht zijn gekomen.  Ik snap nu ook waarom het malaria probleem hier zo groot is. Na de buien blijft het water hier tijden staan. De wegen zijn onverhard met diepe kuilen. Het duurt dagen voor dat water weg is en in het regenseizoen blijft het nog wel even staan. Alle tijd voor de malariamug om zich voort te planten.

Ik geniet van het tochtje met de taxi en ga terug naar de stad. Ik zorg dat Francisca bij haar school komt. Ja als dame van mijn leeftijd gaat ze nog naar school en studeert vakken als economie en filosofie. De taxi zet mij af bij Manda Hill, het meest luxe winkelcentrum van Zambia. Ik slenter langs de winkels en eet een broodje Subway. Uiteindelijk doe ik bij de Shopwrite mijn boodschappen, weer een nieuwe supermarkt waardoor je eindeloos moet zoeken. De rijen bij de kassa zijn niet al te lang, maar het duurt eindeloos. Als er iemand wil pinnen, moet er eerst een apparaat geregeld worden. De juffrouw van de kassa kijkt erg hulpeloos. Plastic geld is hier in Zambia nog niet doorgedrongen. Met creditkaart betalen laat je ook wel uit je hoofd, want je betaalt  5,5 of 6% extra.
S-avonds een hapje eten met Gerrit bij Rapsody's. Een steak, maar niet echt super.
Op zondagochtend hebben we afgesproken om naar de kerk te gaan met Alex, onze Zanaco driver. Zoals ik al eerder heb genoemd heeft iedereen hier meerdere banen. Alex is naast onze chauffeur ook priester bij de Apostolische Kerk. Hij heeft 13 kerken onder zich. Vandaag komt een belangrijke apostel naar zijn kerk.

Ook het tochtje er naar toe is weer een belevenis op zich. Hij geeft steeds toelichting op de verschillende compounds die we passeren. Eerst Chipata vervolgens komen we aan bij Kabanana. Hij vertelt dat hier vroeger een bananenplantage was, vandaar de naam. De kerk is eenvoudig, maar er staan al mensen buiten te wachten. Wij worden als gasten naar binnen geloosd en op de eerst rij neergezet, naast alle belangrijke mannen. De mannen lopen allemaal in zwart pak. De vrouwen ook in zwart wit. Gelukkig hebben we onze kleding aangepast. Gerrit met jasje en ik heb ook zwart wit aan, al ben ik wel met een broek. Tijdens de dienst wordt veel gezongen. Ook wordt alles twee keer gezegd in het engels en in het lokale dialect. Tijdens de dienst worden mensen in de kerk opgenomen, baby's en kinderen. Het gaat door handoplegging van de apostel. Bij het afscheid nemen worden we uitdrukkelijk bedankt met naam en toenaam door de apostel. Dan komt het afscheidsritueel.

De apostel wordt uitgezwaaid en wij moeten achter hem aan. In een lange rij schudden we eindeloos handen. Sommige wensen het ensja plus klappen als het plaatselijke groeten. We fotograferen vervolgens nog de hele rij belangrijke mannen en de drie koren. (mannen, vrouwen en kinderen) Het is een geweldige belevenis, die ik niet snel zal vergeten. Op de terugweg stoppen we nog even bij Chipata. De mensen op de markt zijn niet echt in voor een foto. Dus maken we wat overzichtsplaatjes en rijden we door naar Arcades, voor de zondag markt.

We zijn inmiddels toe aan een drankje en lunch. Het marktje is een belangrijke souvenirmarkt. Hij wordt elke zondag gehouden en ik was er nog niet geweest. Er spelen wat jongelui op eigengemaakte gitaars. Super om te zien wat je met wat creativiteit zelf kunt doen. Vervolgens breekt de regenbui weer los. Die houdt ook niet meer op voor vandaag. Echt met bakken komt het uit de lucht. Je wil nog maar een ding, naar binnen en een lekker drankje. Vanmiddag komt Julius voor een lesje Photoshop. Ik leg hem wat basisbeginselen uit, aan de hand van wat foto's. Hij gaat heel tevreden naar huis.
Helaas is door de regen het hele weekend het internet weer down. Ook vrijdag op kantoor al geen internet. Heel vervelend als je toch echt contact wil houden met het thuisfront. Er is een oom van ons overleden, iedere keer als we in het buitenland zijn gebeurd het weer. Deze keer is het precies in de week dat mijn vader vorig jaar overleed. Ik ben toch regelmatig met mij gedachten bij hem en mis hem. Het valt ook samen met de verjaardag van mijn schoonmoeder, dus genoeg beweging aan het thuisfront.

internationale vrouwendag

Het is deze week een kort weekje. We hebben op 8 maart vrij in verband met internationale vrouwen dag. Een extra dagje weekend  in deze toch wel drukke weken.

Onverwachts worden we op maandag avond uitgenodigd bij Tom, mijn Zambiaanse opdrachtgever van Zanaco. Hij woont iets buiten de stad in een schitterend huis. De indeling van de huizen is anders dan bij ons. Zijn vrouw heeft geen baan buitenshuis, je ziet duidelijk dat het huis en inrichting tot in de puntjes verzorgd is. We starten met een wijntje aan zijn bar. De meeste huizen hebben hier een bar. Vervolgens eten we buiten op de veranda. Mooi uitzicht op het zwembad, samen met een mooie sterrenhemel. Op zo’n moment begrijp je wat sommige drijft om in Afrika te willen wonen. Luxe van thuis in een aangename omgeving.

De volgende dag starten we de dag met 10 km hard lopen. We gaan redelijk vroeg op pad en zijn omstreeks 9.00 uur terug. Natuurlijk vraag ik even een foto te maken. Inmiddels hebben we uitgevonden dat je prima kunt hardlopen op de vroege morgen. Het verkeer is niet al te druk en de temperatuur is te doen. Het wordt wel erg snel warm.
In verband met de internationale vrouwendag is er een vrouwenmars op de showgrounds. Ik informeer waar we naar toe moeten.  We besluiten na onze 10 km hardloop ochtend weer te gaan lopen. De plek ligt vrijwel bij ons hardloopeindpunt, maar deze keer gaan we wandelen. Het is een bont gezicht al die vrouwen op de showground. De showground is een soort van jaarbeurs, ondernemers kunnen er hun waar verkopen. We treffen ook nog onze Zanaco collega’s. Er zijn veel sprekers en officials, maar verder gebeurt er niet zoveel.

Mijn Rabo Rias baas is ook in Zambia vandaag. Hij drinkt vanmiddag met ons een biertje in de tuin van ons appartement. Voor vanavond heb ik eters uitgenodigd. Dus omstreeks 16.00 uur moet ik echt gaan koken. Inmiddels ben ik erg verhit en moe. We zijn de hele dag buiten geweest. Ook ben ik redelijk verbrand. Ik had me wel ingesmeerd, maar natuurlijk weer mijn nek vergeten. Vuurrode plekken aan het eind van de dag zijn het resultaat. Een paar dagen later (vrijdag) is het nog steeds pijnlijk.

Woensdag zal weer een gewone dag zijn. In de loop van de ochtend kom ik Caroline tegen een Nederlandse collega. We worden wederom uitgenodigd voor het eten. Omdat de elektriciteit er af is kan ik niet meer de route naar haar huis printen. Het wordt een zoekplaatje voor mr Pyry onze taxidriver. Tomtom heeft hier nog een braakliggende markt. We worden weer flink verwend met kaasjes en lekker vlees van de BBQ. Ook deze keer een fraai huis met zwembad in de tuin, en natuurlijk weer buiten eten.

Donderdag snakken we naar een avondje rust. Gerrit maakt een gewoon gehaktballetje met boontjes, smullen!! Donderdag veel vergaderingen dus veel uit te werken de volgende dag. Dat komt goed uit want tien voor negen in de ochtend gaat het internet er af, de systemen er uit en kunnen we de hele dag alleen type en leeswerk doen. Vrijwel het hele bedrijf ligt stil, lange rijen voor de geldautomaten die ook niet werken. Dat is voor Zanaco een redelijk ernstig probleem. IT draait overuren!!

Tijdens lunchtijd ga ik even met Francisca naar de markt. Ik zoek een stofje uit om een traditionele Afrikaanse dress te laten maken.

Chaminuka

Ik begin al aardig gewend te raken hier in Zambia, ook hoe ik de mensen hier in beweging moet krijgen heb ik inmiddels aardig door. Het is w el totaal anders dan bij ons. Je moet soms erg directief zeggen wat ze moeten doen. Ook escaleren is hier heel normaal, dus heel vaak moeten er weer boze mails komen van Tom om de mensen in beweging te krijgen.
Vrijdag was de Nederlandse borrel weer. We gaan er weer gezellig naar toe. Ik ontmoet mensen van de vorige keer en ook de vader en moeder van Maliabo. We spreken met haar moeder af om komende dinsdag naar de markt te gaan. Het is dinsdag internationale vrouwendag, wij zijn dan vrij, dus hebben we tijd om een keer een markt te  bezoeken. Na de borrel gaan we met mister Pyry onze vaste taxichauffeur naar de Thai om een hapje te eten.

Helaas heb ik momenteel geen internet. Natuurlijk heb ik bij Yunus onze huisbaas geklaagd, hij zegt dat hij het in orde maakt, maar ik moet het dus zonder skype doen. Voor Frank en mij is dat wel even afzien. We skypen toch wel elke dag een half uurtje dus we hebben inmiddels elkaar al 2 dagen niet gesproken. Vanavond dus maar even de telefoon gepakt om wat te laten horen. Morgen kan ik in ieder geval in alle rust skypen in Chaminuka.

Het weekend weer tijd voor een uitstapje. Deze keer is het Chaminuka (=huis op de heuvel). Een mooie lodge gelegen in een mooi park, echter in particulier eigendom. Een Griek is eigenaar hij komt ons ook vriendelijk de hand schudden. We starten met een heerlijk lunchbuffet. Na het buffet gaan we eerst een boottochtje doen. Geen krokodillen of nijlpaarden, maar wel veel vogels en een mooie omgeving. Vooral de luchten zijn erg mooi. Na de boottocht mee met de gamedrive. We zien natuurlijk weer giraffen, zebra’s, diverse soorten antilopen.

De volgende ochtend maken we om half 8 een wandelsafari. Er is niet veel wild, maar de omgeving is erg mooi om te wandelen. Onze gids is weer Moses, gisteren gaf ik aan tijdens de gamedrive dat hij wat te dicht bij me zat. (kon ik geen foto’s maken) Ik ben toen naar een ander plekje verhuisd. Hij is toch wel een goede gids, en laat ons een van de small five zien. Het klapstuk van vandaag is de kaasproeverij. Chaminuka heeft een eigen kaasproeverij, waar we voor lunchtijd al aan de wijn met kaas zitten. Ook maken ze kaasfondue voor ons. Erg lekker, we kopen natuurlijk lekkere kaas voor thuis.

Hopelijk doet vanavond het internet het weer. Kan ik mijn blog online zetten en weer even skypen. Het is toch ook erg belangrijk om contact te houden met thuis.

Livingstone

Mijn laatste berichtje heb ik onderweg naar Livingstone zitten typen. Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder en heb ik weer van alles beleefd. De rit naar Livingstone was een hele zit. Ik ben samen met een van de Board Members meegereden. Een belangrijke dame die veel gereisd had over de hele wereld. Blijkbaar ook slim want ze had ook een functie aan de universiteit en diverse andere bijbanen. Zoals bijna alle Zambianen heb je hier meer baanjes. Mijn collega's doen er vaak ook nog een farm bedrijf, taxibedrijf of handeltje ernaast. Het slaat dus wel aan dat ik mijn eigen fotografiebedrijfje heb.
We hebben in Lusaka veel oponthoud, dus komen laat in in Livingstone. Ik ben nog wel op tijd voor de sunset, en ik nestel me met mijn pc en een wijntje op het mooiste plekje aan het water. Lekker even skypen met Frank en mijn nichtje.

De volgende dag begin ik met een wildpark. Het is voor Zambiaanse begrippen een klein park, maar er is veel wild te zien. Ik geniet van de vele vogels en dieren, en krijg ook nog een koffie met cake. Ja de Zambiaanse cake komt weer uit de picknickmand.
Na een indrukwekkende gamedrive ga ik ontbijten en doucen.
De taxichauffeur haalt me op om naar de Falls te gaan. Het is maar een klein stukje rijden, maar vanwege de veiligheid en het loslopende wild wordt geadviseerd niet te gaan lopen.

De watervallen zijn erg mistig met veel nevel. Doordat het regentijd is komt er extra veel water naar beneden. Ik ga met 2 regencapes op pad over het verbindingsbruggetje. Aan het eind van de brug ben ik vrijwel volledig nat. Mijn wandelschoenen, die normaal redelijk waterdicht, zijn soppen van het water. Ik heb nog de hele dag te gaan en geen droge sokken bij me. Ik besluit mijn sokken uit te doen en zonder in de wandelschoenen verder te gaan. Gaat verder prima. Het uitzicht over de Falls is mooi maar door de mist toch moeilijk te zien. Aan de zijkant is het zicht beter. Ook de boiling pot is erg indrukwekkend. Aan het eind van de middag high tea bij het Royal Livingstone hotel. Een van de meest luxe van Afrika. Het is genieten van geweldige thee met weer heel veel lekkere cakes.
Ik besluit mijn collega's eens te bellen. Die zijn vanmiddag ook gearriveerd en bezoeken ook de Falls. Ik spreek met ze af om me op te pikken, maar het duurt even voor ze door hebben waar ik ben. Samen gaan we uiteindelijk eten bij het waterfront hotel. Natuurlijk nadat we eerst het gebruikelijk ritueel van pinnen en ander oponthoud hebben gehad. Snel even dit of dat lukt hier meestal niet. De volgende dag hebben we onze laatste Roadshow. We doen weer allerlei tips op. Ik maakt deze keer geen foto's, we hebben 2 fotografen die foto's maken. Vervolgens is mij duidelijk hoe het gaat. Ze fotograferen tijdens de koffie, cake breek en bieden aan het eind van de meeting de foto's te koop aan. Ik ben uiteindelijk toch blij dat de bezoekjes erop zitten, want met het reizen erbij is het wel vermoeiend. Weer een hele week te gaan dus. Waarschijnlijk zal ik wel niet zoveel te vertellen hebben. Gewoon werken, ja daarvoor ben ik ook hier.....

  

Chipata

Deze derde week alweer op weg naar de oostelijke provincies. We bezoeken Chipata een kleinere plaats op 15 km van de grens met Malawi. Ook hier gaan we onze boodschap over de het leningen centrum uitdragen. Eigenlijk zie ik erg op tegen de 2 reisdagen die het met zich mee zal brengen. Maar van de andere kant biedt het natuurlijk ook een uitgelezen mogelijkheid om deze kant van het land te zien. Op de heenweg zien we voor het eerst bergen. Wat me opvalt is dat de meereizende Zambianen ook nog niet in deze plek van Zambia zijn geweest. Op Godwin na die hier vandaan komt gedragen zij zich ook als toeristen. Julius van productmanagement heeft zelfs 2 camera's bij (ik alleen mijn kleine canon = beetje spijt)

Er zijn niet veel plaatsen onderweg dus we kopen vooraf broodjes in. We stoppen bij de brug over de Luangwa river. Aldus de kenners staat er weinig water. Natuurlijk ook wat handel bij de rivier, gedroogde vissen en rieten prullerij te koop.

Na een reis van ongeveer 7 uur komen we aan in Chipata. Ik slaap in het Protea Hotel, een keten met prima hotels.

De volgende ochtend een roadshow. Niet zo uitgebreid als de vorige 2, maar toch een goed opkomst. De boodschap komt goed over. Ook een goede discussie. De mensen zijn overtuigd van de verbeteringen, denk ik. Na afloop de gezamenlijke lunch. We maken ook een groepsfoto. Kijk maar even uit naar het witte gezicht.

Op mijn verzoek gaan we daarna naar het locale kantoor en laten we de verstrekking van een lening zien. Het ziet er niet moeilijk uit. Wat het tijdrovend maakt is bij iedere stap de autorisatie van een manager. De lokale bank is aan vernieuwing toe, zoals blijkt uit de foto van het interieur. Ook voor hier is het ouderwets.

Omdat het te laat is om vandaag terug te rijden brengen we de rest van de dag in Chipata door. In het hotel vanavond in alle rust kunnen skypen. Zelfs vanavond even met mijn tante geskyped. Je bent blijkbaar nooit te oud om te leren.

Gedurende de avond breekt de bui los. Achtereenvolgens valt de tv schotel, internet en vervolgens de elektriciteit uit. De lampen doen het nog wel, maar het wordt een warm nachtje zonder internet.

De volgende dag terug naar Lusaka. Deze keer heb ik wat meer tijd om te kijken. De bergen zijn mooi en we zien ook wat Baobab bomen. We stoppen onderweg nog bij de Petauke Branch. Het is net als het kantoor in Chipata niet het meest moderne kantoor. Weer wachtrijen voor de geldautomaat. Ook binnen nog houten balies. De medewerkers zien er naar uit dat dit ook tot het verleden gaat behoren.

Uiteindelijk komen we pas tegen het eind van de middag terug in Lusaka. We hebben die avond het afscheid van Remco. Dus snel douchen en onze taxichauffeur bestellen mister Pyry. (naam is zoals bij ons Jansen) Pyry is zo ongeveer onze vaste taxidriver. Hij vraagt faire prijzen. In ruil daarvoor vragen wij heb iedere keer weer. Het afscheid van Remco is gezellig. Er zijn veel mensen uit het team waar hij mee samengewerkt heeft. Toespraakjes volgen. Ik heb hoedjes en pollepels voor hem gekocht. Hij gaat de carnaval in Afrikaans tenue vieren en ik vond een hoedje daarbij wel passend. Naast deze aardigheidjes krijgt hij van ons een bon voor deelname aan de 7H loop. Hij heeft een ambitieus plan om hem in 1.15 uur te lopen.

Niet te laat naar huis en nog even een afzakkertje gepakt in zijn appartement. De volgende morgen dan echt het afscheid.

Donderdag en vrijdag zijn weer drukke dagen met veel meetings. De tijd die ik weg ben geweest probeer ik in te halen, maar dat valt nog niet mee. Ook vandaag pasfoto’s maken voor de verlenging van het visum. Aldus de juffrouw van de fotograaf moet Gerrit een jasje aan. Hij is zonder een colbert je het kantoor uitgelopen. Hij moet mijn colbert je maar even aan doen. Dat past natuurlijk niet. Met het jasje om de schouders gedaan gaat hij uiteindelijk toch op de foto. Niemand die het verschil ziet.

Op vrijdag met Rosa naar de immigration. Slapende ambtenaren worden dan weer bewaarheid. Suffig kijken ze me aan en verwijzen je door naar het volgende loket. Al met al ben ik met de lunch en al deze fratsen weer 2 uur onder de pannen. Je moet in Zambia je niet opwinden over dergelijke dingen, en het gewoon maar laten gebeuren.

Alweer mijn 4^e weekend in Zambia. Omdat ik maandag de laatste roadshow in Livingstone heb, ga ik dit weekend de Victoria Falls bezoeken. De andere leden van het team zullen pas op zondag komen dus ik ga op zaterdag alleen. De driver moet met een andere board member toch naar Livingstone, dus we rijden samen. De ochtend is het weer flink regenachtig. De regen komt met tijd en wijlen met bakken uit de lucht. Tien minuren later kan het weer droog zijn, maar de wegen kunnen dergelijke hoeveelheden niet verdragen dus die staan blank met water.

Kafue National Park

Roadshow Kitwe

Afgelopen week heb we onze 2e roadshow gehouden in Kitwe. Het was een hele ervaring op weg naar de Copperbelt. We zijn pas in de loop van de dag vertrokken omdat een van onze medepresentatoren een ongeluk had veroorzaakt. Hij zat op het politiebureau en wij wachtten op zijn vrijlating. We vertrokken daardoor pas laat waardoor we omstreeks half 11 s-avonds in Kitwe aankwamen. Het hotel waar ik wilde overnachten was vol. Het werd dus Pamo Lodge. Een warm bed maar gelukkig geen beestjes op de kamer. 

De presentatie de volgende dag ging goed. Ook zonder onze retail man wisten de mensen van het Loan Center het prima voor elkaar te krijgen. Zoals ik al eerder noemde valt er aan de presentatietechnieken nog wel wat te verbeteren. Maar zeker Francis de 2e man van het Loan Center doet het erg goed. Hij gebruikt de story van de Ganzen (die door samenwerking meer bereiken en in formatie vliegen) als opwarmer ter voorkoming van de afternoon dip.

Donderdag s'-avonds nog even skypen, eten bij Gerrit en naar bed. Flink moe van de vele indrukken en het reizen.

Vrijdag een nieuwe dag. Er wordt hard gewerkt aan het loan center. Er komen nieuwe bureau's en de mensen zijn hier dol op zoetigheid. Omdat er een Taskforce is voor Zesco, zijn er veel tijdelijke mensen. De traditie gebied trakteren op gebak.

Vrijdagavond een BBQ. Arjan is een prima BBQ kok en verrast ons met ribjes, gegrilde groenten en een super lekkere steak.

Zaterdagochtend vertrekken we naar Mukambi Lodge, in het Kafue National Park. Het is een prima plek om te relaxen voor het weekend. Na de kennismaking met Basel en een lekker lunch buffet vertrekken we met de boot. We zien Nijlpaarden, krokodillen, vogels (african Fish eagle), mooie luchten en genieten in het bootje van een drankje. Aansluitend na de boottocht gaan we op onze eerste gamedrive. We hebben een mooie drive, want we zien Puku's, Impala's, Zebra's, Cheeta en black backed Jakhals. Ook hier worden we getrakteerd op de hapje en drankje.

De zonsondergang is mooi, maar nog mooier is de opkomst van de maan. Het is vrijwel volle maan      deze avond en je zag heel mooi rood de maan opkomen. Zeldzaam, dit heb ik nog niet eerder zo gezien. Na een gezellige avond met de bewaker naar onze villa. We slapen gedrieën in de villa, 2 aparte slaapkamers en een gezamenlijke woonkamer.

S-ochtends vroeg gaan we een wandeling doen met bewaking. We spotten olifanten poep en uiteindelijk olifant. Weer veel Puku's we lopen op de terugweg ook nog lang de compound die bij de logde hoort. Er wonen zo'n 100 mensen waarvan 50 kinderen. Er is een school. Ik praat een beetje aan met de mensen. Na het ontbijt een moment om te rusten en weer een stukje te schrijven. Dit park is zeker de moeite waard om nog eens terug te komen.

Roadshow

Vandaag een berichtje over mijn project. Ik heb vandaag met de mensen van het Loan Center waar ik mijn project doe de eerste plenaire sessie met de branches gehad. Een zaal geschikt voor circa 20 mensen werd geleidelijk aan volgepakt tot circa 60 mensen. De dag van tevoren had ik met het team  nog de presentatie doorgesproken en gevraagd of de ruimte op de 14e verdieping beschikbaar was. Dinsdagochtend werd dat expliciet bevestigd. Wat bleek een half uur voor het begin dat de ruimte niet beschikbaar was. Gedacht werd uit te wijken naar een ruimte in het naastgelegen hotel of op de 15e verdieping. Het werd het laatste, in een ietwat te kleine ruimte. De presentaties waren wat wisselend van kwaliteit. Gelikte powerpoint presentaties zoals bij ons zijn er hier wat minder. Men switcht graag van het ene naar het andere document. Voor mijn Rabo collega's kon ik het toch niet nalaten even een foto-tje te maken. Dit alles onder het ook van de president van Zambia mr. Banda.
Morgen ga ik op weg voor mijn 2e roadshow. Die zal plaatsvinden in de Copperbelt, net noorden van Zambia. Ik overnacht dan een keer in Kitwe, als alles volgens plan gaat verlopen....

vrijdag casual day

Afgelopen vrijdag was mijn eerste casual day. Afgelopen week had ik overal op de bureaus al overhemden, polo's en petjes zien liggen in Zanaco rood. Het is de bedoeling dat op vrijdag je die kleding draagt. Het verhoogt de teamspirit zullen we maar zeggen. Ik heb gevraagd om maatje S. Ik kreeg een men overhemd in die maat, dus ik kon er kamers in verhuren. Met een riem erom ging het wel. Vrijdag is ook mijn maat voor de komende periode aangekomen. We zijn gezamenlijk bij de Thai gaan eten in de avond. Een heerlijke maaltijd met garnalen en cashewnoten.

het Zanaco shirt

Zaterdagochtend is het tijd om weer te gaan shoppen. We lopen naar naar het winkelcentrum om iets meer van van de omgeving te leren kennen. De weg is niet moeilijk te vinden en is leuk om te lopen. Verkopers naast de weg die van alles te koop aan bieden. In de superspar is het flink zoeken naar de etenswaren. er is alles te koop, maar je betaalt wel de hoofdprijs. Ik wil gaan voor lasagne, want we hebben hier een oven. Ik heb de heren uitgenodigd voor het avondeten. Daarna heeft Remco een feest georganiseerd. Er komen zo'n 10 Zambianen omstreeks 20.00 uur. Eerst indrinken, en daarna gaan we naar een club. De Zambianen zijn goede dansers bijzonder om mee te maken.
Natuurlijk zondagochtend uitslapen. Omstreeks 9 uur ben ik toch weer wakker. Na een licht ontbijtje, op naar de sportschool. Ik heb dit weekend nog niet gelopen, dus het begint weer te kriebelen. Tijdens het lopen ( 1uurtje) ga ik op de loopband bergje op met een intervalprogramma. Gezien de temperatuur ben je na een uurtje echt drijfnat. Douchen, omkleden en kennis maken met de andere poetsdames. De dames doen naast de afwas, schoonmaken en de was een heleboel goeds. Ze ruimen ook de doodgetrapte kakkerlakken op die ik toch wel af en toe tegenkom.

Vanmiddag staat een voetbalwedstrijd van Zanacoteam op het programma. Met de taxi naar het stadion en genieten maar. Zanaco speelt tegen een club uit Mozambique en ze winnen met 3-0. Een leuke wedstrijd om te zien, en natuurlijk ik mijn camera mee. Na de wedstrijd kijjken we nog naar het spel van de jeugd met een van plastic zakken gemaakte bal. Al met al weer een leuke dag. Remco voetbalt mee met de jongens.